تاریخچه جعبه پیتزا

شاید اگر اسلایس های پیتزا توان سخت گفتن داشتند به ضرص قاطع اعلام می کردند که برای آنها بهتر آن است که مستقیما پس از خروج از فر سرو شوند اما چه می توان کرد وقتی آمار بالای بیش از یک میلیارد دیلیوری پیتزا در جهان وجود دارد اینجا هست که پای جعبه پیتزا به میان می آید جعبه مقوایی ساده ای که پیتزا را به مقصد منتقل می کند.جعبه پیتزای امروزی همان قدر که ساده است به همان میزان هم ناشناخته است زیرا در مورد تاریخچه این تابوت مقوایی یافته های زیادی وجود ندارد.

از ظروف مسی استوفا تا جعبه پیتزا مقوایی

اوایل دهه 1800 میلادی نانوایان دوره گرد از ظروف مسی به نام استوفا استفاده می کردند که با آن نان های کوچک و پیتزا را در خیابان ها به فروش می گذاشتند. اغلب برای این کار از پسران خود استفاده می کرد که چرخ ها در محله های  اطراف در خیابان ها به امید فروش می چرخاندند و برای جلب توجه و فروش بیشتر معمولا آواز و رقص را چاشنی کارشان می کردند. برخلاف مدل امروزی تحویل و دیلیوری که پیتزا را داغ درب منزل تحویل می گیرید آن زمان باید از پسران استوفا به دست پیتزا خود را می گرفتید. استوفا ها پیتزا را گرم نگه می داشتند زیرا که مس قابلیت اتلاف حرارت بالایی دارد و در طراحی آنها نوک تیزی تعبیه شده بود که برای مدیریت بخار بودند.

یک قرن پس از استوفا پیتزا در نیویورک و شهرهای صنعتی آمریکا دیده شد روایت ها حاکی از آن است Lombardis اولین پیتزا فروشی دارای مجوز آمریکا هست که پیتزا ها را به شکل مخروطی و پیچیده شده در کاغذ سرو می کرده است و ریسمانی به دور آن بسته می شده است.

در آن سال ها نان کوچک اغلب در دمای اتاق فروخته می شدند و برای مصرف در کوره مجدد گرم می شدند ولی در همان روزها نیز پیتزا به راحتی در پیشخوان نانوایی های محله مهاجران ایتالیایی در دسترس بود. سال های پس از جنگ جهاتی دوم آمریکایی هایی که مزه پیتزا در ایتالیا به زیر زبان شان رفته بود در برگشت به شهر و دیارشان علاقه شان به این غذا به طرز چشمگیری افزایش یافت.

در دهه 1940، تعداد زیادی از پیتزا فروشان پیتزا بیرون بر را عرضه می کردند. پیتزا روی یک پایه راه راه سفت قرار می گرفت، که می توانست به خوبی در یک کیسه کاغذی بزرگ بچرخد. جنس نازک کیسه به بخار هوا اجازه خروج می دهد اما باعث از دست دادن گرما می شود. با این حال این روش وسیله انتقال بدی نیست و هنوز هم می توانید این روش را در فدریچی در فری هولد، نیوجرسی که از سال 1946 این کیسه ها را تهیه می کنند پیدا کنید.

دهه 1950 پیتزا به وعده غذایی کشورهای در حال توسعه راه پیدا کرد و سفارش پیتزا ها افزایش یافت. کیسه‌ها خیلی خوب روی هم چیده نمی‌شوند و ما حتی میز پلاستیکی کوچکی که امروزه بر روی پیتزا ها داریم هم نداشتیم بنابراین انسان ها مجبور به تغییر شدند. جعبه های مقوایی نازک نانوایی پشتیبانی بیشتری را فراهم می کردند و به همین ترتیب اولین جعبه های پیتزا اختصاصی متولد شدند . مقوا مدت زمان زیادی این کار را انجام داد و امروزه همچنان مورد استفاده قرار می گیرد، اما برخی از مردم راضی نیستند. این ماده هرگز قرار نبود در برابر رطوبت شدید وارد شده توسط پیتزای داغ مقاومت کند. نتیجه اغلب یک جعبه ضعیف است که تحت وزن خود فرو می ریزد.

اولین تولید کننده جعبه پیتزا چه کسی بود ؟

یکی از بزرگترین تحولات در چرخه تکامل جعبه پیتزا را می توان به تام موناگان، بنیانگذار Dominos نسبت داد. زیرا Dominos کسب و کار خود را بر روی تحویل در محل متمرکز کرده بود  پس جای تعجب نیست که حرکت آنها نیروی محرکه نوع آوری تحویل پیتزا باشد.

برای اینکه بتوانند پیتزاهای داغ را در موعد مقرر تحویل دهند موناگان در اواسط دهه 1960 به دنبال شرکتی برای توسعه جعبه مقوایی بود. ساختن جعبه ای که به خوبی شماره گذاری شده باشد و در عین حالت به اندازه ای مستحکم باشد که بتواند فرم خود را حفظ کند در آن زمان دشوارتر از حد انتظار بود. پس از طی کردن یک فرایند طولانی توسعه با Triad Containers که شرکت تولید کارتن راه راه مستقر در دیترویت بود. آنها سرانجام موفق به تولید محصول شدند. جعبه پیتزا تولید شده به یک استاندارد برای صنعت پیتزا بدل گردید. روشی که پایه جعبه روی خود آن قرار می گیرد و در پایه قفل می شود که امروزه آن را به سبک میشگان می شناسیم. نادیده گرفتن تاثیر Dominos بر تاریخچه جعبه پیتزا ناشدنی است.

 جعبه پیتزا راه راه سبک میشگان (سمت راست) جعبه پیتزا مقوایی (سمت چپ )

با وجود این همه سال نوآوری ما همچنان از یک جعبه مقوایی ساده برای حمل پیتزا غذای محبوبمان استفاده می کنیم که فاصله زیادی با ظروف مسی ناپل دارد و تنها برش ها گوناگون و صنعت چاپ توانسته است تنوع زیادی را در این حوزه برای ما رقم بزند.